بررسی عملکرد و شاخص های سودمندی در الگوهای مختلف کشت مخلوط شوید (anethun graveolens l.) و شنبلیله (trigonella foenum-graecum l.)

به­ منظور بررسی تاثیر الگوهای مختلف کشت بر اجزای عملکرد، عملکرد و کارآیی استفاده از زمین در الگوهای مختلف کشت مخلوط شوید و شنبلیله، آزمایشی در مزرعه­ای­ واقع در استان آذربایجان غربی- شهرستان نقده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 91- 1390 به اجرا در­آمد. تیمار­های آزمایش شامل کشت مخلوط ردیفی (یک ردیف شوید + یک ردیف شنبلیله)، کشت مخلوط نواری (دو ردیف شوید + یک ردیف شنبلیله، سه ردیف شوید + یک ردیف شنبلیله، دو ردیف شنبلیله + یک ردیف شوید، سه ردیف شنبلیله + یک ردیف شوید و دو ردیف شوید + دو ردیف شنبلیله) و کشت خالص هر دو گونه بود. الگوی کشت بر صفات مورد بررسی هر دو گونه اثر معنی­دار (01/0p≤) داشت. بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی شنبلیله از تیمار کشت خالص به­ترتیب برابر با 940 و 3103 کیلو­گرم در هکتار به­دست آمد. نتایج در مورد گیاه شوید نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی شوید از کشت مخلوط نواری سه ردیف شوید + یک ردیف شنبلیله به­ترتیب برابر با 860 و 67/4816 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. درصد اسانس شوید (85/2 درصد) در تمامی تیمار­های کشت مخلوط بالاتر از تیمار کشت خالص (2 درصد) بود. بیشترین سودمندی براساس شاخص­های نسبت برابری زمین (90/1= ler) از الگوی کشت مخلوط دو ردیف شوید + دو ردیف شنبلیله و کاهش یا افزایش عملکرد واقعی کل (18/2ayl=) و سودمندی کشت مخلوط (28/1= ia) از الگوی کشت مخلوط سه ردیف شنبلیله + یک ردیف شوید به­دست آمد که نشان­دهنده افزایش سودمند زراعی کشت مخلوط نسبت به کشت خالص دو گونه دارد.